CEO Filip Dewaele bouwt aan een gezond leven

Het is fris in de Brugse binnenstad, maar gelukkig schijnt de zon. Filip Dewaele maakt zich op voor een tochtje: “Van bij mij thuis tot aan de ‘Vesten’, helemaal rond Brugge en terug naar huis. Dat is een heerlijk loopje van bijna 10 kilometer dat ik gemakkelijk enkele kilometers kan verlengen of verkorten. Welke afstand ik ook loop, of welk weer het ook is, dankzij het ideale decor geniet ik altijd.” Ik kan Filip geen ongelijk geven. Brugge is een prachtige loopomgeving. Het valt me ook meteen op dat mijn looppartner ‘strak’ staat. Staat hier een ervaren sporter tegenover mij?

"Na 20 minuten lopen komen de creatieve ideeën, zalig!"

Filip Dewaele: “Van thuis kreeg ik de sportmicrobe niet mee. Hoewel ... Mijn vader tenniste wekelijks en was bijna twee decennia voorzitter van de plaatselijke tennisclub. (lacht) Zijn sportieve ambities waren eerder sociaal geïnspireerd. Mijn vader was een boerenzoon uit een gezin van tien kinderen. Hij vond het niet meer dan normaal om de handen uit de mouwen te steken en voortdurend bezig te zijn. Sporten moest dus niet echt. Hij beschouwde dat als een leuk extraatje. Als kind en adolescent zeilde, surfte en tenniste ik, maar nooit op competitieniveau. Pas veel later besefte ik dat sporten een wezenlijk onderdeel van je leven kan, zelfs moet zijn."

Wanneer had de sportmicrobe je dan wel beet?

“Dat was een geleidelijk proces. Ik liep een paar keer, maar moest telkens stoppen omdat mijn knie ‘opspeelde’. Ik bleef wel tennissen. (lacht hartelijk) Pas recent realiseerde ik me dat ik geen balgevoel heb. Maar het is zo leuk! Ik ski ook al lang. Twaalf jaar geleden had ik een zwaar ongeval op de piste: ik botste frontaal op een andere skiër en moest enkele maanden recupereren. Dat zette mij onrechtstreeks aan tot sporten. Enkele ruggenwervels waren gebroken en de artsen raadden mij aan om meer te sporten om ontkalking tegen te gaan. Ik moest dus bijna letterlijk op doktersadvies beginnen te sporten. Ik koos eerst voor de fiets.”

Kilometers malen om later de Mont Ventoux te bedwingen?

“(lacht) Niet echt. Al moet ik die mythische berg ooit eens aanpakken. Ik fiets graag, maar ik kan dat alleen op zondag, na het gezinsontbijt! Ik ben dus geen fanatieke fietser.”

Ik begreep dat je dankzij de fiets wel een andere sport leerde kennen?

(knikt) “Jaarlijks vindt er in Brugge een kwarttriatlon plaats. Ik ben lid van Rotary Brugge ’t Vrije, en die zochten nog een team. Voor het fiets- en het loopgedeelte waren er genoeg kandidaten, voor het zwemmen niet. Daarvoor engageerde ik mij. Ook mijn vrouw wou meedoen, en dus namen we een reeks zwemlessen. (serieus) Zwemmen op vakantie of echte crawl ... Dat is een andere wereld. Die eerste triatlon was zo leuk dat ik besliste om het jaar nadien eentje solo af te werken. Zwemmen ging me goed af, blijkbaar heb ik er de juiste lichaamsbouw voor. Ook fietsen lukte aardig, maar op loopvlak moest ik me bijscholen.”

Liet je je daarvoor begeleiden?

“Ja. Ik vroeg hulp aan een jeugdvriend, Stefaan Devliegere. Ik had maar drie voorwaarden: geen blessures oplopen, geen hartaanval krijgen en tot aan de finishlijn lopen. (lacht) Voor de rest mocht hij mij pushen zoveel hij wou. Hij deed dat fantastisch en wakkerde mijn loopgoesting aan. Zelfs op vakantie – ook tijdens mijn skireizen – gaan mijn looptenue en -schoenen mee. De mooiste loopjes deed ik in Venetië, Lissabon en New York. Er bestaat niets heerlijkers dan een stad al lopend te verkennen!”

Welke loopdoelen heb je nu?

“Onder andere de Brussels Airport Half Marathon. Ik heb zo’n doel nodig, anders herval ik ‘in het verderf’, zoals ik dat noem. Ik loop zulke wedstrijden eerder op gevoel dan op tijd. Al geef ik toe dat ik niet graag slechter presteer dan de vorige keer.”

"Ik heb een doel nodig, anders herval ik in het verderf"

Vrije geest

Hoe passen die looptrainingen in je agenda?

“Ik leg mijn looptrainingen niet op voorhand vast. Als ik ’s avonds rond negen uur thuiskom, beslis ik vaak om nog een uurtje te lopen. Ik ben een avondloper. (lacht) Als ik op zo’n moment eerst in de zetel plof, is de
goesting weg. Ik mik op twee loopjes per week, telkens van tien à twaalf kilometer. De ene keer luister ik naar de radio om mijn hoofd leeg te maken, de andere keer loop ik zonder ‘input’. Dan denk ik na over een speech die ik moet geven of bereid ik een meeting voor. Zwemmen is mentaal zo zwaar dat je nooit in trance geraakt, en op de fiets moet je de verkeerssituatie constant in de gaten houden. Dat is het grote voordeel van lopen: je kan je geest alle vrijheid gunnen – zeker op mijn trainingsparcours. Op creatieve ideeën is het meestal zo’n twintig minuten wachten. Daarna komen ze spontaan: een zalig gevoel.”

"Als ik 's avonds rond negen uur thuiskom, beslis ik vaak nog een uurtje te lopen. Maar als ik eerst in de zetel plof, is mijn goesting weg"

Je fietst met een vaste compagnon. Heb je ook een loopmaatje?

(schudt het hoofd) “Ik ben een alleenloper. Alleen voor de winterse natuurlopen maak ik een uitzondering. Dat zijn tochten die ik elke laatste zondag van de wintermaanden met een vijftal vrienden en vriendinnen doe. Om beurten stippelen we een traject van zo’n 20 kilometer uit. Door bos of weiland. Zo komen we op prachtige plekken. Mijn allerbeste looptochtje was een natuurrun van 26 kilometer in Zonnebeke. Het was een prachtige winterdag en de ondergrond was licht bevroren. De zon scheen volop over het glooiende landschap, het decor van de Eerste Wereldoorlog.”

Verspreid je het sportieve evangelie ook binnen je bedrijf?

“We organiseerden binnen het bedrijf al tweemaal een achtste triatlon. Puur partie plaisir. Je kon op verschillende manieren deelnemen: solo, in duo, in trio, met racefiets of stadsfiets, ... Zolang je maar sportief plezier beleefde. Zoiets doen we zeker nog eens. Voorts probeer ik zo veel mogelijk mensen binnen het bedrijf aan het sporten te krijgen. Zonder verplichting. Het is een cliché, maar een gezonde geest in een gezond lichaam, dat klopt. En ik ben zeker niet de enige die goede ideeën krijgt, terwijl hij loopt. Ik betrap me er wel op dat ik de veelsporters binnen het bedrijf aanraad om te variëren tussen verschillende sporten. Dat hielp mij bij mijn knieproblemen. Te veel dezelfde sport beoefenen, is niet goed voor je lichaam. Tegen de niet-sporters begin ik soms over het heerlijke sportgevoel. (lacht) En tegen leeftijdsgenoten heb ik het over lopen als ideaal anti-midlife- crisismedicijn! Verder doen we met onze medewerkers mee aan een resem loopevenementen. Het is allemaal leuk, gezond en goed voor het groepsgevoel.”

Wie is Filip Dewaele?

Filip Dewaele is 48 en groeide op in Oostkamp. Hij is licentiaat Toegepaste Economische Wetenschappen en is al 20 jaar getrouwd met Joëlle. Hij heeft drie dochters: Na’im (16), Noa (14) en Zafir (10).
Dewaele Vastgoedgroep werd in 1984 opgericht door Filips vader, Pol. Vanuit Brugge breidde het bedrijf eerst uit naar de rest van West-Vlaanderen. Later volgden Oost-Vlaanderen en Brussel. Nu heeft het bedrijf haar hoofdzetel in Roeselare en telt het 160 medewerkers. Ze houden zich bezig met verkoop, verhuur en beheer van residentieel- en bedrijfsvastgoed. Dit gebeurt vanuit vier merken: Dewaele vastgoed met advies, Van der Build, Turner en De Syndic.

Alle medewerkers fit & gezond

Voldoende lichaamsbeweging en een gezonde levensstijl zijn de beste wapens tegen burn-out, depressie en ziekteverzuim. In een competitieve werkomgeving heb je dus alle belang bij fitte en gezonde werknemers. Het Energy@Work- platform van Energy Lab is de ideale tool voor bedrijven die modern, aantrekkelijk en efficiënt hun medewerkers willen stimuleren om fit en gezond te leven. Dit online platform is gebouwd volgens de nieuwste technologie, en wordt op maat aangepast naar de wensen van je bedrijf of groep. Je medewerkers krijgen niet alleen toegang tot een informatieschat, maar ook tot heel wat interactieve modules die gezonde gewoontevorming stimuleren. Bovendien kan je het online gedeelte koppelen aan talrijke offline initiatieven en evenementen, die een actieve vertaling van dit project garanderen. Meer info op www.energylab.be

Tekst: Joost Houtman